-
1 uczepić się
сов. kogo-czego1) ухвати́ться за кого-чтоuczepić się się gałęzi — ухвати́ться за ве́тку
uczepić się się tramwaju — пови́снуть на подно́жке трамва́я
2) перен., разг. прицепи́ться, приста́ть к кому-чемуSyn: -
2 uczepić\ się
сов. kogo-czego 1. ухватиться за кого-что;\uczepić\ się się gałęzi ухватиться за ветку; \uczepić\ się się tramwaju повиснуть на подножке трамвая;
2. перен. разг. прицепиться, пристать к кому-чему+1. zaczepić się, uchwycić się 2. przyczepić się
-
3 uwiesić się
сов.пови́снутьuwiesić się się na czymś — пови́снуть на чём-л., зацепи́ться за что́-л.
uwiesić się się na gałęzi — пови́снуть на ве́тке
Syn: -
4 uwiesić\ się
сов. повиснуть;\uwiesić\ się się na czymś повиснуть на чём-л., зацепиться за что-л.;\uwiesić\ się się na gałęzi повиснуть на ветке;
● \uwiesić\ się się kogoś разг. привязаться, прицепиться, пристать к кому-л.+zawisnąć, uczepić się
См. также в других словарях:
uczepić — dk VIa, uczepićpię, uczepićpisz, uczep, uczepićpił, uczepićpiony rzad. uczepiać ndk I, uczepićam, uczepićasz, uczepićają, uczepićaj, uczepićał, uczepićany «umocować coś jednym końcem do czegoś; przyczepić, zawiesić, uwiesić, uwiązać» Uczepić… … Słownik języka polskiego
uchwycić — dk VIa, uchwycićcę, uchwycićcisz, uchwyć, uchwycićcił, uchwycićcony 1. «ująć coś szybko (np. rękami, pazurami, zębami, dziobem, narzędziem); wziąć, złapać, schwycić» Uchwycić konia za uzdę. Uchwycić kogoś za rękę, za kark, za kołnierz. Uchwycić… … Słownik języka polskiego
